Қараөткел ауылының аумағындағы Бөкен өзенінің құйылысы тұсындағы балықты жерде орналасқан В.Гриценконың бригадасы күзгі суықтан қорынып, балықшылар бүгін суға түсуге тек түстен кейін шықпақшы болған. Вадим мен інісі Валерий моторлы қайықты жағармайын құйып дайындап жүрген. Осы аумақта демалыс үйін салып жатқан құрылысшылар да жұмыс істейді. Олар сол күні үйдің төбесін шатырлап жатқан. Бір кезде құрылысшылар  «құтқарыңдар» деген дауысты естиді.

-Сол күні желемік болып тұрған. Біз ініміз екеуміз жылдам қайықты от алдырып, су бетіне шықтық. Жан-жаққа қарап келеміз. Маған мотордың үнімен ештеңе естілмейді, ал Валера біраз уақыт өткен соң тағы да көмек сұраған дауысты естіді. Айнала қамыс, ештеңе көрінбейді, апатқа ұшырағандардың дауысын жел әкеліп тұрды, әйтпесе біз ештеңе естімес едік. Інім маған қалай қарай жүзу керегін айтып отырды. Біз тұрған жағадан 1,5 шақырымдай тұста су бетінен қарайған байқалды. Жақынырақ  келгенде ол адамдардың басы екені белгілі болды. Біз солай қарай бұрылдық. Екі ересек адам, бір бала екен. Біз таяй бергенде ер адамның бірі баланы судан суырып алды. Менің жүрегім дүрсілдеп, көзіме жас үйірілді,-деп есіне алады сол күннің оқиғасын Вадим Петров. 

Пікір: